«Ինձ հա­մար մեծ հար­ցա­կան է‚ թե ինչ­պես է հնա­րա­վոր Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նում սահ­մա­նել ար­տա­կարգ դրու­թյուն‚ սա­կայն Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյու­նում անց­կաց­նել ընտ­րու­թյուն­ներ։ Հատ­կա­պես այն դեպ­քում‚ երբ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը Ար­ցա­խի անվ­տան­գու­թյան ե­րաշ­խա­վորն է»‚- Ար­ցա­խի հա­մա­պե­տա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րին նվիր­ված զրույ­ցը մեզ հետ այս­պես սկ­սեց քա­ղա­քա­գետ ՍՈՒ­ՐԵՆ ՊԵՏ­ՐՈ­ՍՅԱ­ՆԸ։

Կո­րո­նա­վի­րու­սի հետ կապ­ված հա­մաշ­խար­հա­յին փսի­խո­զը, ո­րը, ըստ էու­թյան, աս­տի­ճա­նա­բար կլա­նում է աշ­խար­հի տար­բեր ան­կյուն­ներ, ստ­վե­րում է բո­լոր այլ ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րը ոչ միայն աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան նշա­նա­կու­թյան, այլև երկ­րոր­դա­կան և եր­րոր­դա­կան պլան է մղում ներ­քա­ղա­քա­կան թե­մա­նե­րը։ Շա­տե­րին նույ­նիսկ թվում է, թե այն, ինչ ըն­դա­մե­նը մեկ-եր­կու շա­բաթ ա­ռաջ շատ ար­դիա­կան էր, այլևս որևէ ակ­տուա­լու­թյուն չի ու­նե­նա­լու, և այժմ բո­լո­րը հետևում են կո­րո­նա­վի­րու­սի հետ կապ­ված հեր­թա­կան վի­ճա­կագ­րու­թյա­նը, ա­ճող կամ նվա­զող թվե­րին։

«Մենք սկզբ­նա­կան շր­ջա­նում կա­րո­ղա­ցանք կան­խել խու­ճա­պա­յին երևույթ­նե­րը, բայց ոնց հաս­կա­նում եմ, չա­փից ա­վե­լի շատ ենք կան­խել և հի­մա չենք կա­րո­ղա­նում հան­րու­թյա­նը հետ բե­րել հա­վա­սա­րակ­շիռ վի­ճա­կի, քա­նի որ երկ­րում տի­րում է հա­մա­տա­րած հան­գս­տու­թյուն, ո­րը հա­մա­ճա­րա­կա­յին տե­սա­կե­տից պրոբ­լեմ է: Սի­րե­լի հայ­րե­նա­կից­ներ, ես խնդ­րում եմ այդ­քան հան­գիստ մի վե­րա­բեր­վեք այս պրոբ­լե­մին»,- ե­րեկ հայ­տա­րա­րեց վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը։

Երեկ ուշ երեկոյան Ազգային ժողովում երկրորդ ընթերցմամբ և ամբողջությամբ ընդունված «Արտակարգ դրության իրավական ռեժիմի մասին» օրենքում լրացումներ կատարելու մասին» և «Էլեկտրոնային հաղորդակցության մասին» օրենքում լրացում կատարելու մասին» օրենսդրական փաթեթը նույն օրը ստորագրել է նախագահ Արմեն Սարգսյանը:

Ե­րեկ ար­տա­հերթ նիստ էր ԱԺ-ում և կա­ռա­վա­րու­թյու­նում: Հա­կա­սա­կան զգա­ցում­ներ են ա­ռա­ջա­նում այդ ար­տա­հերթ­նե­րից: Կա­ռա­վա­րու­թյու­նը մի ձեռ­քով ըն­դու­նում է հա­սա­րա­կու­թյան խո­ցե­լի խմ­բե­րի նվա­զա­գույն կեն­սա­պա­հով­ման ո­րո­շում­ներ, ո­րոնց ար­դյու­նա­վե­տու­թյան մա­սին հնա­րա­վոր է դա­տել միայն կեն­սա­գոր­ծու­մից հե­տո:

Ե­րեկ ա­ռանց դի­մա­կի ու ա­ռանց ձեռ­նո­ցի Ան­նա Հա­կո­բյա­նը դի­մակ ու ձեռ­նոց կրե­լու վե­րա­բե­րյալ բուկ­լետ­ներ է բա­ժա­նել քա­ղա­քա­ցի­նե­րին, դրա հետ մեկ­տեղ լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին հա­վա­քել է ու իր այս «աշ­խար­հա­ցունց» կա­մա­վո­րա­կան աշ­խա­տան­քի մա­սին հայտ­նել:

Ես բնավ չեմ փոր­ձում հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կան դիրք ըն­դու­նել և այս­պես կոչ­ված հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րին նոր կա­ռա­վա­րու­թյանն ու ԱԺ-ին քն­նա­դա­տե­լու նյութ տալ:

Խոր­հր­դա­րա­նը ե­րեկ՝ մար­տի 23-ին, միա­ձայն՝ 117 կողմ ձայ­նով, ըն­դու­նեց մե­կու­սաց­ման կամ ինք­նա­մե­կու­սաց­ման ռե­ժի­մը խախ­տե­լու դեպ­քում քա­ղա­քա­ցի­նե­րի նկատ­մամբ ի­րա­վա­կան պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն սահ­մա­նե­լու նա­խա­գի­ծը:

Վլա­դի­միր Վի­սոց­կին երբ ստեղ­ծում էր այս տո­ղե­րը, ո՜վ գի­տի ինչ տի­պի վի­րուս էր տա­րած­ված աշ­խար­հում այդ ժա­մա­նակ։ Վի­րուս­նե­րը միշտ էլ ե­ղել են, բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րում։ Մեր օ­րե­րում տոն տվողն ու մարդ­կանց (իշ­խա­նա­վոր, թե շար­քա­յին) գոր­ծո­ղու­թյան մեջ դնո­ղը կո­րո­նա­վի­րուսն է։

Ընդ­հան­րա­պես այս իշ­խա­նու­թյու­նը խոս­քը կա­ռու­ցե­լու, ճիշտ բա­ռամ­թերք օգ­տա­գոր­ծե­լու հետ կապ­ված խն­դիր ու­նի, մեկ ի­րենց միտ­քը հա­մե­մում են փռել-ծե­փե­լով, թա­թիկ­ներ կտ­րե­լով, ոտ­քեր լի­զե­լով, ե­րեկ էլ Երևա­նի քա­ղա­քա­պե­տը Հայկ Մա­րու­թյա­նը մարդ­կանց գլու­խը կտ­րե­լով էր սպառ­նում: